Je herkent het vast wel. Van die moeilijke momenten dat je gewoon vastloopt. Dat het niet gaat zoals je wil. Dat jij links wil, maar de ander rechts gaat. Dat jij denkt “doe toch eens normaal”, maar de ander steeds het ‘abnormale’ gedrag laat zien. Dat je ook langzaam boos wordt en dat het gewoon ‘niet meer leuk is’.
Ik werd genegeerd
Ik werd genegeerd. Door een bron buiten ons gezin sijpelde er via 1 van de kinderen meer en meer ‘pestgedrag’ onze dagelijks leven binnen. En ik werd verdrietig en boos. Praten hielp niet, time-outs hielpen niet en langzaam trok ik mij steeds verder terug. Meer en meer verloren we de verbinding met elkaar. Ik werd boos. Maar helpen deed dat natuurlijk niet.
Dus er moest een oplossing komen. En die bedacht ik. Ik zou ’s avonds wat meer gaan voorlezen. Goed voor de verbinding dacht ik. Maar dat ging helemaal niet soepel. Ik zag de teleurstelling als papa niet voorlas. Langzaam trok ik mij weer meer terug en alles ging weer als vanouds.
Ik liep tegen mijn eigen muren aan
Wat ging er verkeerd? Ik sliep er een paar nachtjes over en het kwartje viel. Ik had een cruciale fout gemaakt! Met het bedenken van mijn oplossing had ik niet goed gekeken naar de oorzaak van het ‘conflict’, de wensen, verlangens en struggles van het kind en ik had hem geen autonomie gegeven maar voor hem bepaald. Mijn eigen emoties, routines, patronen en wensen zaten mij in de weg. Ik was door mijzelf tegen een muur aangelopen waardoor ik zelf geen objectief overzicht meer had en steeds in dezelfde valkuilen trapte. Dus ik ging terug naar het tekenbord en bedacht een nieuw plan.
Een plan waarin alle keuzes positief waren, waarin er op opbouwende wijze gewerkt werkt en het kind zijn autonomie zou behouden doordat hij zelf keuzes kon en mocht maken. Er kwam een stickerbord en op het bord stonden een aantal zaken waaruit het kind zelf kon kiezen wat hij wilde doen met mij. Deed hij 3 dingen van het bord kreeg hij een sticker. En als het bord straks helemaal vol is met stickers gaan we samen wat leuks doen.
Een aantal basis voorbeelden op het bord:
- Goedemorgen zeggen
- Hulp vragen als hij ergens niet uit komt
- Een spelletje doen
- Voorlezen
- Knuffelen
- Gedag zeggen uit school
De eerste week zag je gelijk een verschil. Er werd goedemorgen gezegd, hij vroeg hulp als ik in de buurt was en er werd gedag gezegd uit school. Hij koos ervoor om met de ‘basis’ te beginnen. In de week erop breidde hij dit uit zichzelf uit met bijvoorbeeld een knuffel of een spelvoorstel en de sfeer was 180 graden gedraaid. En daar ging het mij natuurlijk om. Niet om de specifieke dingen die op het bord stonden, maar om de verbinding en het vertrouwen. Het besef dat er grenzen zijn en dat het fijn is als er een fijne omgang met elkaar is. Langzaam brengt hij nu zelf ook andere dingen aan omdat hij ook door heeft dat een slechte dag en iets niet willen of kiezen ook ok is.
Kijk je niet goed naar de oorzaak ben je aan het pappen en nathouden en zal je meestal niet tot een blijvend positief resultaat komen.
Met honden werkt het op dezelfde wijze. Beginnen bij de oorzaak van een probleem. Een goede analyse is van wezenlijk belang. Kijk je niet goed naar de oorzaak ben je aan het pappen en nathouden en zal je meestal niet tot een blijvend positief resultaat komen. Vervolgens, om tot een werkbaar plan te komen moet er gekeken worden naar wat er bij de hond en de begeleider past. Past het namelijk niet zet je jezelf op voor falen. Ook is het raadzaam om je doelen niet te groot te maken. Natuurlijk zijn er lange termijn doelen, maar daar kom je door kleine successen. Start met de basis door in verbinding vertrouwen te creëren om daarna pas uit te breiden.
Als je ergens tegenaan loopt met je hond is het heel normaal om je af en toe boos en verward te voelen. Geen uitweg te zien. Vast te lopen in je (onbewuste) emoties en (onbewuste) patronen. Patronen die soms juist niet helpend zijn, maar je verder van je doel verwijderen zoals het voorbeeld hierboven. Ik kwam er nu zelf uit, maar heb soms ook een klankbord nodig in de vorm van Pepijn of een (honden)collega. Ook ik ben maar een mens met emoties, zwaktes en patronen. Het kan dan helpend zijn om een objectief iemand mee te laten kijken. Die onbevooroordeeld kan kijken naar de oorzaken, patronen, routines en een helpende hand kan bieden met het installeren van nieuwe helpende patronen om zo naar gewenst en fijn gedrag toe te werken in plaats van te blijven vechten tegen ongewenst en negatief gedrag.
Dit helpt je verder
Tijdens onze (praktijk) lessen geef ik mensen meer inzicht in het gedrag van honden in het algemeen, hun eigen gedrag en het gedrag van hun hond, help ik de mensen hun doelen te verhelderen en reik daarbij passende bewezen en effectieve strategieën aan om tot haalbare en realistische oplossingen te komen en de doelen blijvend te bereiken. Ik maak de helpende en niet helpende patronen en emoties inzichtelijk en samen zetten we een concreet stappenplan op om de doelen te bereiken.
Bewustwording creëren , kennis vergaren zodat je ook zelf op lange termijn verder kan, keuzes maken en stappen zetten. Dat helpt je daadwerkelijk verder. Daarom doen wij wat wij doen. Bij al onze workshops, lessen en trajecten komt een goede dosis kennisoverdracht zodat je het ‘waarom’ achter het gedrag ook zelf leert begrijpen. Zonder het ‘waarom’ als basis te nemen bouw je op los zand. En een huis op los zand stort in bij een goede windvlaag.
Loop jij vast met jouw hond of wil je een goede start maken waarna je daarna zelf verder kan bouwen? Kijk dan eens bij ons aanbod https://wolfhalla.nl/ of stuur een mail naar wolfhalla@outlook.com.
Deze tekst is geschreven door gediplomeerd Family Dog Mediator en hondencoach Marra Mensink. Het overnemen van deze tekst zonder schriftelijke toestemming is niet toegestaan. Delen van dit artikel op social media met bronvermelding en benoeming van auteur wordt gewaardeerd om zo gedegen moderne wetenschappelijke kennis te verspreiden voor een veilige en fijne samenleving voor mens en hond.
